Cech Rzemiosł Skórzanych im. Jana Kilińskiego został powołany w 1386r. za czasów Janysza I, zwanego Starszym. W czasie swych długich rządów nad Warszawą i Ziemią Warszawską - lata 1374-1429.
W 1529r. powstał w Warszawie cech zbiorczy 11 rzeniosł, w tym rzemiosła szewskiego. Później poszczególne rzemiosła wyodrębniły się uzyskując królewskie statuty.
W XV i XVI wieku grupa rzemieslników wyrabiających skóry i futra należała do najbogatszych rzemieślników. Łączyli oni produkcję z handlem swych wytworów. Znaczny ich odsetek stanowili szewcy przybyli z Wrocławia, Wilna a także miast mazowieckich.
Za czasów panowania Zygmunta III Wazy nowym impulsem dla rozwoju rzemiosła warszawskiego było stopniowe przenoszenie funkcji stołecznych do Warszawy.
Nowa złota epoka rzemiosł warszawskich powstała za czasów Stanisława Augusta Poniatowskiego. Ich liczba zwiększyła się kilkakrotnie w związku z postępami koniunktury gospodarczej.
Odgrywali oni znaczącą rolę w walce mieszczaństwa warszawskiego o prawa obywatelskie. Wzięli aktywny udział w tzw. "czarnej procesji" pod wodzą prezydenta Warszawy Jana Dekerta, który doprowadził do powstania Związku Miast, odgrywającego istotną rolę w walce o nową konstytucję - Konstytucję 3 Maja. Ich przywódca Jan Kiliński (1760-1819) był we wlasnym domu organizatorem spisku powstańczego 1 marca 1794 r. a później 17-18 kwietnia stanął na czele buntu zbrojnego warszawskiego mieszczaństwa przeciwko rządom Targowicy i rosyjskiego ambasadora Igolstrema.
Nowy złoty okres dla rzemiosł szewskich po czasach zaborów przypada na czasy prezydenta Stefana Starzyńskiego - lata 1934-1939. Wtedy to cech szewców należący do wpływowej Izby Rzemieślniczej wystawił, przy pomocy prezydenta miasta pomnik Jana Kilińskiego na placu Krasińskich, dłuta Stanisława Jackowskiego 17 kwietnia 1936r.
Szewcy warszawscy aktywnie uczestniczyli później w wrześniowej obronie stolic, w strukturach Polskiego Państwa Podziemnego, w Powstaniu Warszawskim 1944 r. i powojennej odbudowie Warszawy mimo wielu szykan komunistycznych i biurokracji rządowej i samorządowej ostatnich lat.
Na podstawie tekstu prof. dr hab. Mariana Marka Drozdowskiego